Szeretem, mikor valaki ‘csak’ képekért jön. Csak úgy. Mert szeretne azokról az érzésekről egy lenyomatot, melyben él.
Anitával sokat ötleteltünk, meghallgatott. Hozott egy csomó mindent. Hozott színeket, bohókásat, romantikusat, édeset. Pont olyanokat, mint ők.
Ha valamin gyötrődtünk a zeneválasztás. Zűrös voltam ebben a kérdésben, de addig gyűrtük, míg közös nevezőre jutottunk.
Nagyon kedves számomra ez az anyag. Néha csak úgy összejönnek a képek. A kutyus, a történetük, a napsütés, a helyszín. Ragozhatnám, mesélhetnék, de ugyanezt írnám bővebben. Ez a sorozat nekem így egyszerűen nagyszerű. 🙂
Leave a reply